znak-foska
Diecezjalny Dzień Wspólnoty w Pieszycach - 14 maja 2011
do strony głównej

Dnia 14.05.2011r. w Kościele parafialnym
pw. św. Antoniego z Padwy
oraz w domu Sióstr Salezjanek w Pieszycach
odbył się Diecezjalny Dzień Wspólnoty Ruchu
Światło-Życie diecezji świdnickiej.

Tematem ostatniego w tym roku formacyjnym Dnia Wspólnoty
było hasło "Drogi Słowa-Misja".

Po sprawnym zawiązaniu wspólnoty (około 100 osób),
żarliwej pieśni i zawołaniu do Ducha Świętego,
moderator diecezjalny ks. Marcin Ogórek wygłosił konferencję
pt. "Wezwani do niesienia Słowa", której myślą przewodnią
było zawołanie - obecnie już Błogosławionego Jana Pawła II
- wypowiedziane w 1979 roku na Placu Zwycięstwa w Warszawie
- "Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi."

Słowa te miały epokowe znaczenie i wywarły decydujący wpływ
na plan wyzwolenia i uświęcenia naszej Ojczyzny.
Program ten był kontynuacją wcześniejszego apelu
kard. Stefana Wyszyńskiego w czasie Millenium obchodów
600-lecia bytności obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej
w Częstochowskim Sanktuarium.



tekst katechezy wygłoszonej podczas DDW

Wezwani do niesienia słowa

Ruch Światło-Życie, w którym wszyscy uczestniczymy jest ruchem ewangelizacyjnym. Co to znaczy? Znaczy to, że naszą misją w Kościele jest głoszenie Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Tematy minionych lat - "Idźcie i głoście", "Czyńcie uczniów", "Czyńcie uczniów ze wszystkich narodów" - pomagały nam odkrywać odpowiedzialność za ewangelizację wewnątrz Ruchu, ale też pokazywały, że nie możemy się zamykać we własnym świecie - we wspólnocie, w grupce, w kręgu, w diakonii. Naturą, bowiem chrześcijaństwa i najważniejszym zadaniem, jakie Pan nam zostawił w momencie, gdy wracał do domu Ojca, jest podjęcie misji, dynamiczne bycie w ruchu! Nie wolno nam spocząć, dopóki po Ziemi chodzi choć jeden człowiek, który nie poznał imienia Jezus i który nie uznał Go jako swego Pana i Zbawiciela.

Obecnie trwamy w roku, któremu przyświeca temat: "Słuchać Pana", bo żeby głosić, to trzeba najpierw wsłuchać się w Słowo, które mamy głosić. Wsłuchać się w słowo Pana.

Musimy sobie nieustannie uświadamiać, że bez tego wsłuchania się w Słowo Pana puste będą nasze mowy, nie będzie wartościowe nasze świadectwo, działania nie będą rodziły chwały Bożej. Dopiero człowiek, który staje przed obliczem Pana - jak biblijny prorok Samuel - ze słowami "Mów, Panie, bo sługa Twój słucha", może realizować Boże dzieła.

Usłyszane Słowo ma przemieniać nasze serca, by z obfitości serca przemówiły nasze usta. Wtedy nasze słowa będą napełnione głębią mocy Pana, wzywającego do proroctwa, do głoszenia Słowa, do świadectwa. Napełnieni Słowem Pana mamy stawać w miejscach, w których brak życia - podobnie jak prorok Ezechiel stawać nad doliną wyschłych kości i prorokować w Imię Pana, aby dolina napełniła się życiem.

W Słowo Boże wsłuchujemy się w Liturgii, która jest szczególnym charyzmatem Ruchu. Liturgia staje się tym momentem, gdy dotykamy przychodzącego Pana, przemawiającego w Słowie i przychodzącego w znakach sakramentalnych.

Szukać można Słowa Pana w prowadzeniu medytacji, w kontemplacji Słowa. W Ruchu realizujemy to poprzez praktykę Namiotu Spotkania, który jest czasem przyjacielskiego spotkania, ale przede wszystkim czasem stawania przed Panem i mówienia: "Mów, Panie, bo sługa Twój słucha".

W tym miejscu chciałbym powiedzieć o planie Wielkiej Ewangelizacji naszej ojczyzny Ad Christum Redemptorem (do Chrystusa Zbawiciela). Był on odpowiedzią Ruchu na modlitwę wypowiedzianą przez Jana Pawła II na Placu Zwycięstwa: "Niech stąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi". Do Chrystusa Odkupiciela mamy prowadzić każdego człowieka. Ksiądz Franciszek nazwał ten plan Wielką Ewangelizacją i chciał zdobywać wszystkich dla Chrystusa. Powiedział, że mamy ewangelizować każdego człowieka żyjącego na terenie Polski.

"Ad Christum Redemptorem" był również odpowiedzią Ruchu na apel kard. Wyszyńskiego, wygłoszony w grudniu 1979 roku, aby Kościół w Polsce przygotował się przez różne dzieła apostolskie i modlitewne do jubileuszu sześćsetlecia obecności obrazu Maryi na Jasnej Górze. Szczególnie na słowa, by podejmować dzieła wyzwolenia w obliczu różnych zagrożeń alkoholowych, które były (i nadal są) w naszej ojczyźnie. Wcześniejszą odpowiedzią była Krucjata Wyzwolenia Człowieka, proklamowana w czerwcu 1979 roku, a następnie właśnie plan ACR. Miał się on zrealizować w ciągu trzech lat w trzech kolejnych etapach:

  • Modlitwy - Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi;
  • Ewangelizacji - głoszenia kerygmy ewangelizacyjnej podczas rekolekcji ewangelizacyjnych - Otwórzcie drzwi Chrystusowi;
  • Głoszenie Ewangelii wyzwolenia, świadczenie o uzdrawiającej, wyzwalającej mocy Boga, poprzez dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Dziś patrząc na czasy, w których żyjemy, na otwarte granice, możliwość docierania właściwie wszędzie, również przez świat wirtualny, musimy sobie uświadomić, że naszym zadaniem jest na nowo podjęcie tej misji. Jesteśmy spadkobiercami proroka - bo tak możemy dziś mówić o ks. Franciszku Blachnickim, który był odważny wiarą. Dlatego Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie ks. Adam Wodarczyk ogłosił plan "Ad Christum Redemptorem II", zwany też planem "Ad Christum Redemptorem bis" i tak jak ks. Franciszek Blachnicki odnosił plan do jubileuszu jasnogórskiego, tak obecny plan związany jest z perspektywą roku 2033, kiedy to symbolicznie będziemy świętowali rocznicę odkupienia. W tym czasie poczynając już od dziś będziemy podejmować działania dynamizujące ewangelizacyjną aktywność Ruchu. Będziemy w mocy Pana głosić Jego słowo, ewangelizować, szerzyć Krucjatę Wyzwolenia Człowieka.

Każdy z nas ma już pewien staż bycia w Ruchu Światło-Życie. Możemy być utrudzeni, przeżywać kryzysy we wspólnotach, ale jednocześnie zostaliśmy umocnieni dzięki drodze, którą przebyliśmy. Nadchodzące lata to czas budowania siły diakonii, podejmujących misję w diecezji, rejonach, parafiach, aby były coraz liczniejsze i silniejsze, abyśmy nie marnowali potencjału ludzkiego, który przechodzi przez wspólnoty naszego Ruchu.

Diakonie muszą być silne, żeby móc w ramach szeroko pojętej ewangelizacji podjąć etap pierwszego przepowiadania Jezusa jako Pana i Zbawiciela. Zarazem realizacja tego dzieła ma być ich wspólnym zadaniem: wszystkich diakonii, które w szczególny sposób odnoszą się do przepowiadania życia z Jezusem.

Mamy zatem misję: plan ACR II, wezwanie do kontemplacji Słowa Pana i do budowania siły naszych diakonii.

(tekst katechezy przygotowany w oparciu o: Ks. A. Wodarczyk, Słuchać Pana. Słowo programowe Moderatora Generalnego wygłoszone w czasie XXXV Kongregacji Odpowiedzialnych w Częstochowie, 27 lutego 2010 r.)




Odpowiedzią na słowa JPII była też Krucjata Wyzwolenia Człowieka, dlatego po konferencji ks. Marcina, Iwona i Marek Kurowscy odpowiedzialni za diecezjalną Diakonię Wyzwolenia, dokonali krótkiej prezentacji tej diakonii i skierowali zaproszenie do służby na rzecz ludzi zniewolonych różnymi nałogami. Przedstawili metody i formy działań mające na celu wyzwolenie uzależnionych oraz rolę postu i modlitwy, które są najskuteczniejsze w tej walce.


Prezentacja Diakonii Wyzwolenia


Jak powstała Krucjata Wyzwolenia Człowieka?

Krucjata została powołana przez ks. Franciszka Blachnickiego i Ruch Światło-Życie w odpowiedzi na Apel Ojca Świętego Jana Pawła II skierowany do Polaków u progu pontyfikatu:

"Proszę abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła".

Odpowiadając na tę prośbę rozpoczęto przygotowania do Diakonii Wyzwolenia, jaką cały Ruch Światło-Życie zechciał podjąć na rzecz całej polskiej młodzieży i Narodu. Przygotowanie do służby wyzwolenia z wszelkich nałogów społecznych zwłaszcza nałogu alkoholizmu oraz ze wszelkiego zakłamania i lęku, który nie pozwala człowiekowi urzeczywistniać siebie zgodnie z wzniosłym powołaniem osoby, aby stać się Nowym Człowiekiem, na wzór Niepokalanej, Matki Chrystusa i Kościoła. Krucjata została uroczyście ogłoszona w obecności Ojca Świętego, Jemu oddana i przez Niego pobłogosławiona podczas pierwszej Pielgrzymki do Polski 8 czerwca 1979r. w Nowym Targu. Główną jej patronką jest nasza matka Niepokalana, która staje z nami pod krzyżem Chrystusa i nas wspiera w działaniach.

Dlaczego "Krucjata"?

Krucjata realizuje swój cel poprzez stworzenie "kolumny ratunkowej" ludzi dobrej woli, którzy mają podjąć walkę o tę "ziemię świętą", jaką jest każdy człowiek odkupiony przez Chrystusa. Słowo "krucjata" wskazuje na Krzyż, jako skuteczny znak ostatecznego zwycięstwa nad wszelkim złem. Krzyż, jako symbol dobrowolnej ofiary podjętej z miłości, jest jedyną drogą do skutecznego wyzwalania innych. Aby wejść w tajemnicę krzyża, trzeba pokonać lęk, dlatego zadaniem Krucjaty jest wyzwalanie ludzi z lęku.

Podstawowe metody Krucjaty Wyzwolenia Człowieka

Ponieważ wyzwolenie jest możliwe tylko w Jezusie Chrystusie i dokonuje się mocą Jego Ewangelii, dlatego podstawową drogą Krucjaty jest:

  1. Ewangelizacja, czyli głoszenie z wiarą i mocą Jezusa Chrystusa, który wyzwala człowieka.
  2. Modlitwa indywidualna i wspólnotowa.
  3. Post, całkowita abstynencja od alkoholu.

Drogę taką wskazał Chrystus apostołom, gdy doświadczyli niemocy w walce ze złem "Ten zaś rodzaj złych duchów wyrzuca się tylko modlitwą i postem" (Mt 17,21). Modlitwa często jest jedynym środkiem pomocy, kiedy po ludzku nic nie da się zrobić. Ona również przemienia "działaczy" w pokornych świadków Bożego działania, a zniewolonych przyprowadza do źródła życia. Modlitwa i post stanowią serce programu działania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Współcześnie w świecie poza alkoholem obserwujemy wiele innych uzależnienień. Te współczesne zagrożenia to między innymi: narkomania, nikotynizm, środki masowego przekazu, seks, pornografia, przemoc, sekty, hazard, gry komputerowe oraz siecioholizm czyli uzależnienie od Internetu. Ta nowa pułapka, w którą wpadamy, gdy zaczynamy wierzyć, że coś lub ktoś poza Bogiem wypełni pustkę i lęk staje się obecnie plagą szczególnie wśród młodzieży. Dramatem naszych czasów stała się także aborcja i eutanazja, które również są wynikiem zniewoleń. Ogrom tych zniewoleń domaga się działania - natychmiastowej interwencji! Stąd potrzeba współdziałania wielu diakoni w dziele wyzwolenia: diakonii ewangelizacji, diakonii życia, diakonii modlitwy, diakonii rekolekcyjnej i innych.

Jakie są formy działania i zadania

Podstawową formą działania Krucjaty jest świadectwo stylu życia jej członków.
Lista niektórych współczesnych działań Diakonii Wyzwolenia:

  • spotkania modlitewne i formacyjne członków Krucjaty,
  • organizowanie pielgrzymek w intencjach trudnych problemów społecznych,
  • organizowanie uroczystości religijnych i towarzyskich bez alkoholu (np. wesela, sylwester, zabawy, kursy dla wodzirejów),
  • pomoc osobom uzależnionym, praca w komisjach rozwiązywania problemów alkoholowych,
  • Oazy Rekolekcyjne Diakonii Wyzwolenia (ORDW) i parafialne rekolekcje wyzwolenia, rekolekcje dla uzależnionych, nabożeństwa KWC podczas Oaz.
  • praca profilaktyczna wśród dzieci i młodzieży (młodzieżowe kluby bezalkoholowe),
  • tworzenie ośrodków profilaktyczno-szkoleniowych, stanic KWC,
  • współpraca z diakonią życia dla wychowanie do czystości i miłości oraz obrony życia i inne działania na polu zaangażowania społecznego,
  • propagowanie zasad dobrowolnej abstynencji.

Droga Siostro, Drogi Bracie ...

jeżeli chcesz podać pomocną dłoń zniewolonym braciom i siostrom, jeżeli myślisz o przyszłości swojej rodziny, jeżeli pragniesz kształtować życie w prawdzie i wolności chrześcijańskiej otwórz swoje serce i przyjmij zaproszenie do udziału w Diakoni Wyzwolenia!

Nie lękajcie się! Niepokalana zwycięża!.

Iwona i Marek Kurowscy
tel. 74 8434537
e-mail: kurowski.marek@gmail.com





W ogrodzie sióstr spotkaliśmy się w grupach i kiedy pochylaliśmy się nad Słowem Bożym, osobiście czuliśmy powiew wiatru, muskanie słońca oraz działanie Ducha Świętego tak ważne w odkrywaniu woli Pana. Wsłuchując się w świadectwa uczestników odkrywaliśmy siłę modlitwy w niesieniu Dobrej Nowiny w nasze środowiska, rodzinę, miejsca pracy i to, jak nasze uczestnictwo we wszyskim, co się zwie Ruch Światło-Życie pomaga byśmy byli rzeczywistymi świadkami w głoszeniu Ewangelii i niesieniu Chrystusa innym.
Punktem kulminacyjnym Dnia Wspólnoty była koncelebrowana Eucharystia pod przewodnictwem ks. Marcina oraz Nieszpory przygotowane przez Danusię i Krzysztofa z Diakonii Modlitwy.
Pieśń "Zjednoczeni w Duchu ...", podczas której mocno trzymaliśmy się za ręce dla podkreślenia siły wspólnoty dopełniła całości naszego spotkania modlitewnego.

Na zakończenie odczytaliśmy List Jedności - podpisany przez wszystkich uczestników - skierowany do Jego Ekscelencji Biskupa Ignacego Deca.

Podczas wspólnej Agapy mogliśmy posilić się smacznym bigosem przygotowanym przez tutejsze siostry Salezjanki. Na naszych twarzach jaśniała radość ze wspólnie przeżytego czasu i toczących się rozmów na tematy dowolne ale i boskie, bo gdzie ciało syte tam i duch ochoczy.

Ks. Marcin zwrócił uwagę, że "Pan mym Pasterzem - nie braknie mi niczego" - zabraknąć może tylko chęci, bo te zależą od nas, dlatego troszczmy się o to, żeby nie zabrakło chęci i ... do dzieła" - ruszajmy w imię Ducha Świętego, czując się wezwani aby nieść słowo.

Bożena i Leszek Korzeniowscy  





fot. Ryszard Ł.