Piszę to świadectwo tydzień po powrocie z pielgrzymki do Warszawy w 30 rocznicę I-wszej wizyty papieża Jana Pawła II w Polsce, która to wizyta zapoczątkowała tak ważne dla Polski przemiany. Moje świadectwo rozpoczynam modlitwą do Ducha św., z wiarą, że Bóg zawsze wysłuchuje nasze prośby. Decyzję o wyjeżdzie podjęłam pół roku temu.Ponieważ pielgrzymka przypadała na 6 czerwca tj. w dzień moich urodzin, postanowiłam sprawić sobie prezent urodzinowy.
Miesiąc przed wyjazdem ogarnęły mnie myśli zwątpienia i zniechęcenie, ale i z tym Pan Bóg sobie poradził. Na pielgrzymkę zgłosiłam się jako pierwsza w Świdnicy i para rejonowa poprosiła mnie o włączenie się w jej organizację. Bóg obdarza nas wszelkimi potrzebnymi darami zanim jeszcze nas powoła do służby, a jeśli czegoś nie otrzymujemy to dlatego, aby w naszym nieudolnym przyobleczonym w miłość działaniu przejawiała się jego moc.

       Doskonale pamiętam, kiedy ktoś ze sceny na Pl. Piłsudskiego wołał :"módlcie się, abyście nie mieli wyjścia, aby zawierzyć wszystko Chrystusowi". Dziś po raz kolejny przekonuję się, że odkąd po raz pierwszy powiedziałam Chrystusowi tak, odtąd nie mam już wyjścia. Pierwszą myślą po zajęciu miejsca w autobusie było to, że Bóg nigdy nie powołuje ludzi przypadkowych, i że każdy kto przyjął zaproszenie na pielgrzymkę został przez niego w szczególny sposób powołany.
Niezauważalnie dojechaliśmy do Warszawy. Po dotarciu na Pl. Piłsuskiego bardzo radosny był dla mnie fakt obecności rzeszy młodzieży, do której papież miał szczególny stosunek. Obecne na placu wspólnoty prezentowały całe bogactwo kościoła katolickiego i były odpowiedzią na wszelkie oczekiwania i potrzeby ludzi szukających Boga i muszę przyznać, o niektórych wspólnotach jeszcze nigdy nie słyszałam.

       W czasie pielgrzymki towarzyszyły mi dwie postacie: papież Jan Paweł II i ks. Jerzy Popiełuszko. Były to postacie tak różne a jednocześnie bardzo podobne w przesłaniu, które towarzyszyło ich życiu. Jadąc autobusem przez Warszawę spogladał na mnie papież z plakatów, które głosiły "papiez myśli, papież wolności, papież czynu."
Po zwiedzeniu muzeum ks. Jerzego Popiełuszki, które mieści się przy jego grobie przy parafii p.w. św. Stanisława Kostki - patrona młodzieży - również on jawi mi się jako człowiek mysli, wolności i czynu (również J.P. - czyżby zbieg okolicznosci).

       Pierwszą wolność jaką wnieśli poprzez tę pielgrzymkę w moje życie jest wolność słowa. Tak wiele rzeczy ogranicza mnie, aby mówić dziś prawdę choć nie są to kordony policji, to szatan zawsze próbuje posługiwać się tą samą metodą, chce człowieka zastraszyć.
Zanim Bóg objawił mi prawdę o zakłamaniu w moim życiu to mnie najpierw do tego przygotował i pokazał mi jak posługiwać się słowami, aby również inni odkrywali prawdę o sobie.
W wołaniu o Ducha św. czuło się prawdziwe pragnienie przemiany, przemiana ta nie ma być czymś magicznym i jednorazowym, ale ma się zacząć przede wszystkim przez osoby obecne na placu. To ja i wszyscy wołajacy mamy otwierać się na Ducha św. i współpracowć z Nim. On doprowadzi nas do odkrycia całej prawdy o sobie, a przez nas do wyzwolenia i życia w prawdzie przez innych, nam zadanych.

       Nie sposób przelać na papier całego bogactwa treści jakie towarzyszyły mi podczas pielgrzymki. Nie sposób pominąć również krzyża i słów, że nie byłoby zesłania Ducha św. bez krzyża Chrystusa. W świetle tych słów, to właśnie mój osobisty krzyż doprowadził mnie do momentu, że wołam o Ducha św. dla mnie, dla mojej rodziny, wspólnoty, parafii, diecezji, Polski. I mam tylko nadzieję, że przeżywanie mojego dnia urodzin w czasie pielgrzymki było przeżywaniem narodzin nowego człowieka, który będzie niósł drugiemu człowiekowi pokój, radość, miłość i nadzieję wyzwolenia. A przykładem są dla mnie papież Jan Paweł II i ks. Jerzy Popiełuszko tak skromni i jednocześnie tak wielcy, którzy pozwolili, aby przez ich osobisty krzyż Pan Bóg przemieniał nasze serca, oblicze tej ziemi, naszej ziemi.

       "Oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna" (1J 1,1-4).

Bożena Gąsior  
zdjęcie: Roman Rybarczyk (Wrocław)  

Linki:

• Galeria zdjęć na stronie wrocławskiej
• Pielgrzymka Ruchu - podziękowanie Moderatora Generalnego