Diecezjalny Dzieñ Wspólnoty Animatorów Dzier¿oniów 25.04.2009
"Diakonia, czyli misja ucznia."
"Najwiêkszy z was niech bêdzie waszym s³ug±. Kto sie wywy¿sza, bêdzie poni¿ony, a kto siê poni¿a, bêdzie wywy¿szony" (Mt 23,11-12)
W dniu 25 kwietnia 2009 r. odby³ siê Diecezjalny Dzieñ Wspólnoty Animatorów Ruchu ¦wiat³o-¯ycie.
Spotkali¶my siê w Dzier¿oniowie w parafii Królowej Ró¿añca ¦wiêtego. Katechezê wyg³osi³ ks. Marcin Ogórek moderator rejonowy DK
w Dzier¿oniowie. Obecny by³ tak¿e ks. Adam Wo¼niak moderator diecezjalny DK.
Poni¿ej prezentujemy zdjêcia ze spotkania oraz fragmenty tekstów przygotowanych do pracy w grupach.
Cechy ucznia Chrystusa (Ks. F. Blachnicki "Id±c, czyñcie uczniów"):
- Uczeñ nie dopuszcza do tego, aby zaistnia³ konflikt zajêæ miêdzy dzia³alno¶ci± dla Pana a jego w³asnymi troskami.
Praca dla Pana staje siê jego w³asn±.
- Nie pyta nieustannie dlaczego, gdy Pan od niego czego¶ ¿±da. Nie domaga sie ujrzenia ca³ego planu
przed przystapieniem do jego realizacji.
- Gotów jest odpowiedzieæ na wezwanie Pana w ka¿dej chwili, nawet gdy nie zosta³ uprzedzony.
- Wykonuje wszystko, co zosta³o mu zlecone, bez wzglêdu na to czy zajêcie jest przyjemne czy te¿ nie. Zdaje sobie sprawe z tego, ¿e
jego odmowa zmusi Pana do poszukania innego s³ugi, który mo¿e jest zajêty innym zadaniem.
- Uczeñ zadowala siê prac± bez ci±g³ych oznak aprobaty ze strony Pana. Wie, ¿e zap³atê otrzyma w odpowiednim czasie.
- Wiernie znosi d³ugie okresy czasu, kiedy Pan wydaje siê byæ nieobecny, gdy jego pos³uga wydaje sie byæ uci±¿liwa i wzbudza poczucie osamotnienia.
Wierzy w s³owo Pana. Idzie naprzód, wzmocniony Duchem Pana zamieszka³ego w nim.
- Nie troszczy sie zbytnio o natychmiastowe efekty swoich wysi³ków, poniewa¿ wie, ¿e owoce to sprawa Pana. Nic nie znaczy ten, który sieje,
ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost - Bóg (1 Kor 3,7)
- Chêtnie przyjmuje rozkazy i polecenia innych s³ug, których Pan ustanowi³ nad nim. Nie upiera siê, aby Pan kierowa³ wszystkie swoje s³owa wprost do niego.
- Nie zniechêca siê, gdy Pan go do¶wiadcza. Wie, ¿e wszelkie próby sa oznak± mi³o¶ci. Bo kogo mi³uje Pan, tego karci, ch³oszcze za¶ ka¿dego, którego za syna przyjmuje (Hbr 12,6).
- Nie jest zazdrosny z powodu darów i uwagi Pana skierowanych na innych.
- Gotów jest zmieniæ swoje funkcje, gdy Pan mu naka¿e. Nie kocha bardziej swych zadañ ni¿ Pana.
- Spokojnie i rado¶nie przyjmuje pochwa³ê od innych, poniewa¿ wie, ¿e dobro, które uczyni³, zosta³o dokonane moc± Pana.
S³usznie mo¿e siê radowaæ przede wszystkim dlatego, ¿e zosta³ wybrany przez Pana oraz dlatego, ¿e odpowiedzia³ 'tak' i zbiera za to b³ogos³awieñstwo.
- Nie spodziewa siê, ¿e doskonale wykona swoje zadanie. Gdyby tak by³o, nie potrzebowa³by Pana, by go poucza³, kocha³, zbawi³.
Gdy staje siê leniwy, niedba³y, obojêtny lub popada w inne grzechy, mo¿e z rado¶ci± siê nawróciæ, wiedz±æ, ¿e jego Pan, a nie on jest Zbawicielem.
- Uczeñ wie, ¿e swojego Mistrza, w odró¿nieniu od innych mistrzów, mo¿e nazwaæ bratem lub przyjacielem.
- Uczeñ chêtnie kroczy drog± swego Mistrza - a¿ do Kalwarii.
Namiot spotkania (Mk 3,13-14):
"Potem wyszed³ na górê i przywo³a³ tych, których sam chcia³, a oni przyszli do niego. I ustanowi³ Dwunastu, których nazwa³ aposto³ami, aby z Nim byli i aby móg³ ich wys³aæ na g³oszenie nauki,"
zdjêcia: Tadeusz
|