Kilka treści i refleksji, którymi chcielibyśmy się podzielić z XXXIV Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie, która miała miejsce jak zawsze na Jasnej Górze.

Obserwujemy, że z roku na rok jest nas coraz więcej. W tym roku około 1200 osób.
Temat roku 09/10, to "Czyńcie uczniów ze wszystkich narodów". Podczas wszystkich punktów dnia zastanawialiśmy się, jak słowa Chrystusa dotyczące Wielkiego Nakazu Misyjnego mają się do obecnych czasów, w których żyjemy.

Ks. Adam Wodarczyk - Moderator Generalny RŚ-Ż przedstawił w słowie programowym wizję duchową dla Ruchu na ten rok. Mówił o konieczności budowania świadomości ewangelizacyjnej. Może nie mamy jeszcze wielu misjonarzy w ruchu, ale mamy odkrywać, że do takiej misji jesteśmy wezwani. Mamy docierać z Dobrą Nowiną także przez internet, aż po krańce świata.
Do przyjęcia Dobrej Nowiny są wezwani wszyscy, wszystkie grupy wiekowe, a ubogich i chorych zawsze będziemy mieć koło siebie (człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa i sam człowiek nie jest w stanie siebie zrozumieć bez Chrystusa - dlatego trzeba mu Chrystusa pokazać). Krańce świata domagają się innego języka ale i sposobu w jaki trzeba głosić Dobrą Nowinę. W tym temacie mamy bardzo wiele do zrobienia.

Ks. Adam przypomniał jak bardzo ks. Franciszek Blachnicki wczytywał się w nauczanie Kościoła i na nim budował wszystko, co dotyczyło Ruchu i sam sięgnął do Adhortacji Ojca Świętego J.P.II z 2003 roku - "Ecclesia in Europa". Treści zawarte w niej to orędzie dla chrześcijańskiej Europy, to światło, drogowskaz na czasy, w których żyjemy. Ojciec Święty pisząc o gasnącej nadziei przewidział kryzys. Kryzys ekonomiczny, materialny jest też oznaką kryzysu duchowego. Może trzeba się zastanowić, że nie tylko pieniądz (mamona) jest najważniejszy. Do ludzi pogrążonych w lęku trzeba zanieść Dobrą Nowinę - nadzieję. W tych czasach ewangelizacja jest najbardziej potrzebna. Istnieje cała rzeczywistość ducha na którą trzeba się otworzyć.

W swojej adhortacji Papież pisze o obojętności religijnej, że ludzie żyją tak jakby Boga nie było. Ukazuje lęk przed przyszłością, przed deklarowaniem się - stąd kryzys całej treści małżeństwa, związki niesakramentalne, poczucie osamotnienia, obojętność etyczna, zabieganie o własne interesy.
Zapominanie o Bogu doprowadza do zapominania o człowieku. Człowiek nie może żyć bez nadziei bez życia przyszłego. Zadanie jakie stoi dziś przed Kościołem wobec współczesnego świata to ukazać Chrystusa, w którym można zobaczyć cel i życie. Początek drogi to odkrycie wspólnoty. Ojciec Święty widział jako nadzieję dla Kościoła Ruchy Odnowy - m.in. Ruch Światło-Życie.
Trzeba w dzisiejszych czasach przeżywać naszą wiarę w to, że to Chrystus daje nadzieję i życie wieczne. Jesteśmy wszyscy wezwani do głoszenia słowa i do świadectwa życia.
Papież pisał też o liturgii. Ludzie są spragnieni piękna liturgii. Zadanie szczególne, to sprawienie, żeby urzeczywistniać liturgię w całym jej pięknie.

Istotą każdej formy ewangelizacji jest służba. Krucjata Wyzwolenia Człowieka, to służba wobec osób zniewolonych, ale służba, to też świadectwo podczas pielgrzymki do Warszawy, która jest okazją do budowania jedności z różnymi Ruchami chrześcijańskimi i zaproszeniem do wspólnej modlitwy, bez której nie jest możliwa jedność, bo modlitwa leży u podstaw jedności. Warszawa - to świadectwo ludzi świeckich.

Później w poszczególnych panelach były poruszane tematy:
I. Międzynarodowy wymiar ewangelizacji - przedstawiono cele współpracy Ruchu ze stowarzyszeniami misyjnymi, proszono o modlitwę za kapłanów, wolontariuszy, za zespoły ewangelizacyjne, za misjonarzy, bo liczba ludzi, którzy nie znają Chrystusa stale wzrasta.
II. Ewangelizacja w świecie wirtualnym - trzeba łapać ryby tam gdzie one są, współczesny człowiek ma swój realny powód żeby do Kościoła nie chodzić, dlatego trzeba porozumienia, bardzo wielu niewierzących 31% poszukuje Boga, dlatego warto zaglądać i polecać strony internetowe:

• ccm.pl
• Jezus.com.pl
• opoka.tv
• wiara.pl
• rozrywka.wiara.pl
• dlaczegojezus.pl
• biblia.wiara.pl
• pozytywnego.pl

III. Stare prawdy nowy język - język, jakiego Jezus uczy, to język troski o człowieka - język miłości.

Po tym dniu przeżytym razem z tak liczną i zatroskaną wspólnotą, znowu doświadczamy jak wszystko jest ważne i potrzebne. Potrzebne są nasze codzienne przemiany, nasze zaangażowanie, nasza nauka i troska o to, żeby dostrzec człowieka potrzebującego (bo krańce świata, to może być tuż obok nas) i pokazać drugiemu człowiekowi Chrystusa.

Szczęść Boże  
Joanna i Krzysztof Czeczot