W dniach 14-15.11.2008r. odbył się w Domu Formacyjnym Ruchu Światło-Życie w Wiśle jesienny Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych filii śląskiej, gromadzący dwa razy do roku księży moderatorów, pary diecezjalne DK, oraz osoby odpowiedzialne za poszczególne diakonie Ruchu z 9-ciu diecezji południowo-zachodniej Polski. Tematem jesiennego DWDD było: "Czynić uczniów - dorośli w Ruchu Światło-Życie".

W tegorocznym dniu wspólnoty naszej filii, wzięła udział Para Krajowa DK - Jolanta i Mirosław Słoboda, oraz Moderator Krajowy DK - ks. Andrzej Wachowicz. Z naszej diecezji obecnych było 5 osób, w tym obydwaj moderatorzy diecezjalni: ks. Mirosław Rakoczy, oraz ks. Adam Woźniak.

Wielką wartość miało dla nas spotkanie Kręgu Filialnego DK, na którym dzieliliśmy się tym, czym żyje Domowy Kościół w poszczególnych diecezjach. Obecność osób odpowiedzialnych za Domowy Kościół w Polsce, możliwość rozmowy i zadawania "trudnych pytań" pozwoliła nawiązać bliższe relacje i była umocnieniem i inspiracją na drodze czynienia uczniów.
Wiele wartościowych treści zawierały konferencja ks. Ryszarda i homilia Ks. Andrzeja. Kilka myśli z tych wypowiedzi przedstawiamy poniżej.

Teresa i Andrzej Kościółek

Myśli z konferencji ks. Ryszarda Nowaka
- Moderatora filii śląskiej Ruchu Ś-Ż:

Wszyscy chrześcijanie na mocy chrztu otrzymali zadanie czynienia uczniów zawarte w Wielkim Nakazie Misyjnym Chrystusa.
Jezus jest z nami w tym dziele i czujemy Go, jeżeli dajemy świadectwo wiary.
Świadomość spotkania Jezusa, to samoświadomość - spotkania siebie, rodząca radość i potrzebę dzielenia się nią z innymi.
Z faktu, Kim jestem, wynika to, Co czynię.
Wszystko, co robimy powoduje, że zyskujemy życie, lub tracimy życie.
Bóg nie prosi, lecz wzywa i posyła - z autorytetem! Ja mam być narzędziem w ręku Boga, by przyprowadzić ludzi tam, gdzie sam przyjść zamierzał.
Gdy chcemy być nauczycielami wiary musimy pozostać uczniami Jezusa, aby innych przyprowadzać do Niego. Formując innych mamy być ciągle sami formowani.
Im lepiej jesteśmy uformowani, tym bardziej jesteśmy świadomi potrzeby dalszej formacji. Zdolność do ciągłego uczenia się chroni nas przed formalizmem i sekciarstwem.
Lubimy mówić o innych, pokazywać na Jana Pawła II, Matkę Teresę, ale czy mamy odwagę postawić siebie jako przykład, dać świadectwo? Czy pozwalamy przelewać się Bożemu światłu przez nas, aby rozlewało się na innych?

Animator pełni w grupie (kręgu) rolę lidera. Lider to dojrzały chrześcijanin, wie, co i jak zrobić. Zadaniem animatora, lidera formującego grupę jest:

• wzmacnianie ludzi - potrafi dostrzec potencjał w innych, wprowadza w posługę (mówi - chodź zrób ze mną), wzmacnia talenty, uzasadnia istotę podejmowanego wysiłku. Animator pokazuje, że Jezus jest jedyną drogą zbawienia. Dzisiaj ludzie nie chcą być nauczani - chcą o wszystkim sami decydować, tworzą własne religie. My mamy pomóc im odnaleźć własną drogę, w cierpliwości stymulować kierunek przechodzenia tych ludzi na stronę Chrystusa.
• wyzwalanie w ludziach - zdolności dobrego spożytkowania sił i darów duchowych, nabywania nowych umiejętności ("jeszcze nie wiesz, że potrafisz"), odwagi i twórczości w podejmowaniu nowych wyzwań.
• służenie ludziom przez - przyczynianie się do ich osobistego wzrostu i rozwoju, troskę o ich potrzeby, modlitwę za nich, bycie dostępnym dla nich (spędzanie czasu). Mamy cieszyć się z ich sukcesów. Czasem wystarczy powiedzieć "Dobrze, że jesteś".

Wg. Wiliama Glasera (amerykański psychiatra) uczymy się:

• 10% tego, co czytamy,
• 20% tego, co słyszymy,
• 30% tego, co widzimy,
• 50% tego, co widzimy i słyszymy,
• 70% tego, co przedyskutujemy z innymi,
• 80% tego, co doświadczymy osobiście,
• 95% tego, czego uczymy innych.

Pokazuje to jak wielką wartość w formacji ma spotkanie (mała grupa, krąg). Potwierdza też prawdę, że przez podjęcie posługi (diakonia, prowadzenie grupy, rekolekcji) i uczenie innych - sami uczymy się najwięcej.

Ks. Andrzej Wachowicz - Moderator Krajowy
Domowego Kościoła powiedział:

Jeżeli wytrwale modlimy się do Boga, to otrzymujemy to, o co prosimy. Ale nie może to być biznes religijny. Na religii nie mamy zarobić.
Diakonia to działanie, na którym mamy stracić (czas, talenty), by wspólnota na tym zyskała np. na Dniu Wspólnoty.
Mamy uzależnić się od Pana Boga. Mam iść, bo tęsknię, bo Bóg daje mi to, czego sam sobie nie mogę dać.
Naszym zadaniem jest próbować, usiłować, trudzić się, by zmieniać siebie, wspólnotę, świat.
Nie możemy być bierni - mamy być nieustannie w ruchu – ciągle stawać się lepszymi.
Celem chrześcijaństwa jest świętość, ale to nie znaczy, że musimy być doskonali.
Mamy trwać przy Chrystusie, bo On jest święty, Jemu mamy dać się prowadzić.
Człowiek święty to ten, który otrzymał, aby dawać.
Mamy "Posiadać siebie w dawaniu siebie".