W sobotę, 13 września 2008 roku, w parafii pw. Królowej Różańca Świętego w Dzierżoniowie, spotkali się członkowie Ruchu Światło-Życie z rejonu Dzierżoniów, aby we wspólnocie młodzieży, dorosłych i rodzin dzielić się świadectwami z przeżytych letnich rekolekcji, przez modlitwę umacniać swoją wiarę i ożywiać swoją miłość. Aby w ten sposób rozpocząć nowy rok formacyjny.

Po wspólnym śpiewie do Ducha Świętego i zawiązaniu wspólnoty ks. Marcin, który jest Moderatorem Rejonowym Domowego Kościoła - gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie, wprowadził zebranych w charyzmat Ruchu Ś-Ż. oraz w temat nowego roku formacyjnego "CZYŃCIE UCZNIÓW".

Temat ten brzmi podobnie do tematu przyjętego na 2008 rok przez cały Kościół, czyli "BĄDŹCIE UCZNIAMI", ale ta niewielka różnica w tytule jest bardzo istotna, bo o ile temat dla całego Kościoła przypomina wszystkim, że są powołani do bycia uczniami, o tyle temat pracy formacyjnej Ruchu nie odwołując tego ogólnego wezwania, stawia przed członkami Ruchu zadanie czynienia uczniów. To połączenie uświadamia nam, że mamy być uczniami, aby móc czynić uczniów tzn. przyprowadzać innych do Jezusa.

Uczeń to ktoś, kto ma nauczyciela - zna go i słucha go. Kto uczy się od niego i jest mu posłuszny. Uczeń Jezusa nie tylko słucha, ale uczy się naśladować swojego Mistrza - czyni to, co czynił Mistrz.

Kilkanaście osób ze wspólnoty młodzieżowej oraz 13 rodzin uczestniczyło w letnich rekolekcjach, następnym więc punktem były ich świadectwa.

Zasadniczą częścią spotkania była oczywiście pięknie sprawowana Eucharystia zakończona błogosławieństwem i wręczeniem zapalonych świec, czyli symbolicznym posłaniem animatorów, którzy w tym roku będą prowadzili grupy młodzieży, dorosłych i kręgi rodzin.

Bogu niech będą dzięki za wielkie rzeczy, jakie czynił w życiu uczestników podczas tegorocznych rekolekcji, za dar świadectwa i za to, że "jest mocą Swojego ludu".

Coraz częściej spotykamy się z pytaniem, czy warto uczestniczyć w czymś, co za każdym razem wygląda prawie tak samo - czy warto jechać kolejny raz na rekolekcje tego samego stopnia, uczestniczyć w rozpoczęciu, czy zakończeniu roku formacyjnego lub w Dniu Wspólnoty?

Dla mnie to spotkanie było dowodem na to, że warto!

Sama coraz częściej doświadczam zniechęcenia, niezadowolenia i rozczarowania wspolnotą (która nie jest wcale doskonała), ale dzięki takim spotkaniom doświadczam także, jak bardzo Bóg kocha mnie i każdego w naszej wspólnocie, jak bardzo Mu na każdym z nas zależy, jak bardzo jest cierpliwy i wyrozumiały dla nas i jak bardzo troszczy się o to, żeby każdy z nas otrzymał to, co potrzebne, we właściwym czasie.

Choć wydawało mi się, że nasza wspólnota nie podejmuje ewangelizacji, traci dynamikę i starzeje się. Choć smuciło mnie, że pierwszy raz w tym roku żadna nowa rodzina nie pojechała na oazę I stopnia i coraz mniej jeździ na oazę II stopnia, to dzięki usłyszanym świadectwom mogłam doświadczyć radości -dostrzec, że większość pojechała na III stopień, a wśród nich są tacy, którzy od lat odkładali ten wyjazd lub nie czuli potrzeby. Zobaczyć, że to Pan wybiera czas i że dla Niego wszystko jest możliwe. Ucieszyć się z tych wszystkich, którzy na rekolekcje pojechali i z ich świadectw mówiących o tym, jak Pan ich prowadził; jak pozwalał uświadamiać sobie wielkość i znaczenie Ofiary Jezusa oraz doświadczać Swojej miłości we wspólnocie i Swojej bliskości w Sakramentach Pojednania i Eucharystii.

Dzięki ich świadectwom mogłam przypomnieć sobie, że JEZUS ŻYJE i napełnić się nową radością. Chwała Panu!

Mariola K.