Jednym z elementów Diecezjalnego Dnia Wspólnoty w Wambierzycach, który się odbył dnia 31.05.2008, była praca w małych grupach nad tematem:
odpowiedzialności Ruchu Światło-Życie za ewangelizację krajów sąsiadujących, Europy, świata.

Oto wnioski (te, które do nas dotarły) i przemyślenia zapisane w czasie dyskusji w grupach.

Temat rzucony - pytania przeczytane ... Pierwsza reakcja to konsternacja - jak to? My? Odpowiedzialni za Ewangelizację? Przecież  tak niewiele możemy. Chwila zastanowienia i okazało się, że każdy z nas ma swoje doświadczenia w tym temacie ...
Najbliższe sąsiedztwo czyli Czechy; Andrzej z Boguszowa opowiada jak to raz w miesiącu, a czasem i częściej, spotykają się w Policach nad Mętują z zaprzyjaźnionym księdzem Marianem na wspólnej Mszy gdzie z Polski przyjeżdża grupa 30 osobowa a wiernych miejscowych jest ok 5 osób. Po mszy jest czas na wspólne rozmowy, świadectwa, wspólną kawę.
Ks. Zbigniew opowiada o współpracy jaką nawiązali z księdzem z Teplic nad Metują - o wspólnych odwiedzinach w Czechach i u nas w Polsce.
Bożena z Dzierżoniowa opowiedziała o swoim pobycie w Niemczech gdzie spotkała niewidomą kobietę, którą zapytała o drogę do kościoła - wywiązała się rozmowa - efektem której były częste odwiedziny Bożeny u tej kobiety, gdzie Bożena czytała tej pani pisma i książki katolickie a teraz, będąc już w kraju, wysyła jej płyty z nagraniami nabożeństw i modlitw.
Ja opowiedziałam o nieoczekiwanym spotkaniu naszych przyjaciół z Ruchu na Mszy w Dablinie w Holandii.
W konkluzji doszliśmy wspólnie do wniosku, że nasza odpowiedzialność za ewangelizację ma dwa nurty:
Pierwszy - my sami - czyli nasza czytelność w czynach - nie wstydzimy się swojej wiary gdziekolwiek jesteśmy. Wyjeżdżając za granicę szukamy kościoła aby móc uczestniczyć we Mszy Św., w rozmowach nie udajemy, że wiara jest nam obca tylko otwarcie mówimy o Chrystusie i naszej relacji z Nim. Zwiedzając kościoły mamy czas nie tylko na podziwianie wspaniałej architektury ale też na modlitwę, na podziękowanie Panu Bogu za te wszystkie wspaniałości które właśnie oglądamy.
I drugi nurt:
Dzieło misyjne poprzez wspieranie misji modlitwą i czynem np. oddanie swojego cierpienia w intencji misji, czy prenumerata czasopism misyjnych, czy wpłaty pieniężne na cele misyjne. 

1. Współpraca między Polską i Czechami:
   - organizowanie Oazy czy ORAR na ich terenie przy współpracy ze znajomym kapłanem,
   - nawiązywanie i zacieśnianie bliższych kontaktów z członkami Domowego Kościoła w Czechach
2. Troska o misjonarzy – obejmowanie osobistą modlitwą kapłanów pracujących na misjach
3. Stawianie się osobiście do dyspozycji Pana Boga w kwestii świadectwa nie tylko o strukturach i funkcjonowaniu Ruchu Domowego kościoła, ale o tym:
   - jak ja i mój współmałżonek widzimy wartość i moc sakramentu małżeństwa, - jak doświadczamy radosnych zwycięstw nad naszymi słabościami i grzechami dzięki łasce sakramentu małżeństwa, - jak pokonywanie tych słabości umocniło i umacnia naszą małżeńską miłość, - jak tylko poprzez wierność tej jednej – temu jednemu, ulega weryfikacji i uświęceniu całe nasze życie – na dobre i na złe.

Omawiając realizację Wielkiego Nakazu Misyjnego "Idźcie i głoście", poruszeni konferencją ks. Romualda Brudnowskiego w pierwszej kolejności zapragnęliśmy nawiązać kontakt z Czechami w celu mówienia im o Bogu. Ponieważ od kilkunastu lat na pograniczu Polsko - Czeskim, w miesiącu wrześniu odbywają się Polsko-Czeskie Dni Kultury Chrześcijańskiej, Ruch może włączyć się w obchody ze swoją propozycją. Dodatkowo, w Policach nad Metui pracuje polski ksiądz Marian Lewicki - rodem z Wałbrzycha. Jest on w dobrym kontakcie z członkami Ruchu w Boguszowie-Gorcach. Można by zaproponować, aby u niego odbył się dzień wspólnoty.

Wielki Nakaz Misyjny to także zadanie dla każdego z nas tu i teraz, wobec rodziny i samego siebie. Istotne jest aby wypracować w sobie postawę gotowości głoszenia Słowa i w chwili gdy nagle przyjdzie potrzeba, gdy ktoś powie - jesteś potrzebny aby głosić - być gotowym.

Przykładem realizacji Wielkiego Nakazu może być głoszenie znaczenia dla nas ważności sakramentu małżeństwa, obrona instytucji małżeństwa.

• powinniśmy czuć się odpowiedzialni za ewangelizację całej Europy i świata, ale ważne jest wyjście do najbliższych, którzy są wokół nas,
• my sami codziennie potrzebujemy ewangelizacji, żeby móc innych ewangelizować, tj. codziennie otwierać się na miłość Bożą poprzez eucharystię, modlitwę osobistą, rozważanie słowa Bożego,
• nasza modlitwa może wesprzeć grupę oazową na całym świecie,
• róże różańcowe również podejmują intencje misyjne, przez co buduje się nasza świadomość misyjna,
• wspieramy misje finansowo, przekazując pieniądze na te cele