Tradycyjnie już od trzydziestu kilku lat, w ostatnich dniach lutego odbywa się Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie. Od kilkunastu lat miejscem spotkania jest Jasna Góra. Tak więc i w tym roku ok. 900 osób: kapłanów i świeckich, moderatorów, animatorów i innych członków Ruchu spotkało się na Jasnej Górze, aby wspólnie modlić się i słuchać, co Duch Święty chce im dziś powiedzieć o Ruchu, gdzie zechce posłać i jak zechce się posłużyć.

Jak zawsze było to wspaniałe spotkanie ludzi ze wszystkich diecezji, którzy, choć często nie znają się na co dzień, tam mocą Ducha Świętego stają się jedno, stają się wspólnotą przed Bogiem, czują jak "jeden duch i jedno serce ożywiają wszystkich". Radość była tym pełniejsza, że prawie przez cały czas obecny był pośród nas i przewodniczył Eucharystii Delegat Komisji Episkopatu Polski d/s Ruchu Światło-Życie - bp Adam Szal, któremu jako byłemu moderatorowi oazowemu Ruch Ś-Ż jest znany i bliski.

Kongregację rozpoczął i podsumował Moderator Generalny Ruchu ks. Adam Wodarczyk, który wygłaszając rok temu jako postulator w procesie beatyfikacyjnym wykład na temat "Heroiczności cnót Sługi Bożego ks. Fr. Blachnickiego" nawet nie przypuszczał, że za rok przyjdzie mu pełnić posługę "generała". Ks.Adam jako znający całą spuściznę ks. Blachnickiego i tym razem uraczył uczestników Kongregacji bardzo ciekawymi zapisami wizjonerskich spostrzeżeń i planów Ojca Franciszka.

Tegoroczna Kongregacja poświęcona była tematowi nowego roku formacyjnego "Czyńcie uczniów". Temat ten jest przedłużeniem i dopełnieniem tematu ubiegłorocznego, który brzmiał: "Idźcie i głoście" . Pokazuje on, że ewangelizacja nie jest jedynym celem formacji w Ruchu a ci, którzy uwierzą - wezwani są do pójścia za Chrystusem - do zostania Jego uczniem, aby potem sami czynili uczniów.

Konferencje na ten temat wygłosili: zaproszony gość - Larry Thompson - dyrektor Ruchu Nowego Życia, który był jednym z bliskich współpracowników ks. Blachnickiego, Adam Tataradziński - członek Domowego Kościoła z Tomaszowa Mazowieckiego, ks.Tomasz Jaklewicz - redaktor Gościa Niedzielnego, oraz ks.Jacek Herma i ks.Jarosław Międzybrodzki, którzy mówili o nowych wyzwaniach w czynieniu uczniów. Konferencje zapoznawały nas z sytuacją Kościoła w Polsce dziś - jego potrzebami i uwarunkowaniami, z kondycją Ruchu - jego celami, metodami i możliwościami czynienia uczniów. Starały się pokazać przyczyny trudności i braku ewangelizacyjnego dynamizmu. Jak usłyszeliśmy jedną z ważniejszych przyczyn jest to, że nasze grupy oazowe zbyt rzadko są wspólnotami, a określenie "wspólnota" jest nadużywane.

Ks. Blachnicki mówił, że "Kościół albo istnieje w zrealizowanej braterskiej wspólnocie, albo w ogóle nie jest w świecie obecny". Patrząc na nasze wspólnoty trudno byłoby powiedzieć "patrzcie, jak oni się miłują", a dzisiejszemu światu bardzo potrzebne jest takie widoczne - namacalne świadectwo żywych wspólnot.
Wspólnotą chrześcijańską nie jest się tylko dlatego, że się spotykamy w grupie, czy chodzimy do kościoła, ale staje się, gdy każdy żyje zgodnie z przyjętymi przez wspólnotę zasadami scalającymi wspólnotę, do których zawsze należą: Eucharystia, modlitwa, życie Słowem Bożym, słuchanie się wzajemne, wzajemna troska, dzielenie się, noszenie cudzych ciężarów, służba, braterska miłość i posłuszeństwo przyjętym zasadom.

Tylko Duch Święty może uczynić z nas chrześcijańską wspólnotę. Dlatego też podczas wieczornej modlitwy w piątek i sobotę otwieraliśmy się na Jego działanie i moc - we wspólnej wstawienniczej modlitwie najpierw świeccy modlili się za kapłanów a potem kapłani za świeckich: o uzdrowienie zranień, o gorliwość, wierność i potrzebne dary.

Liczba osób z naszej diecezji uczestniczących w Kongregacji nieznacznie wzrosła w stosunku do ubiegłego roku ale wielką radością było to, że w naszej delegacji było trzech kapłanów moderatorów.
Za wszystko - Bogu niech będą dzięki!!

Refleksje z naszego uczestnictwa w XXXIII Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie w Częstochowie w dn.23-25.02.08 dotyczą kilku punktów bardzo bogatego sobotniego programu.

Jak zawsze już poranna modlitwa Liturgią Godzin, czyli Jutrznia, dała możliwość odczucia ducha wspólnoty, która już od rana wielbi Boga, dziękuje, prosi i zastanawia się czego Bóg od niej oczekuje. Potem Słowo programowe Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie ks. Adama Wodarczyka wprowadziło nas w temat Kongregacji "Czyńcie uczniów".
Ks. Adam zaczął jednak od podsumowania tego roku pracy w różnych diecezjach i rejonach, które odwiedził. Jego relacja pozwoliła nam uświadomić sobie w jakim wielkim dziele Bożym uczestniczymy. Usłyszeć, że Ruch Światło-Życie, to nie parę pojedynczych osób ale 267 rejonów w tym 2767 kręgów Domowego Kościoła w Polsce.
Ks. Adam zwracał też uwagę na budowanie jedności. Tam gdzie nie ma jedności trzeba szukać dróg pojednania przez modlitwę i nawrócenie serca. Zachęcał do budzenia ducha ewangelizacji, do powstawania Diakonii Ewangelizacji we wszystkich diecezjach i przyprowadzania ludzi do Chrystusa. Do tworzenia nowych kręgów, Oaz Dzieci Bożych, oaz dorosłych i młodzieży.
Podał też strony internetowe na które warto zaglądać: jezus.com.pl ; opoka.tv

Gościem zaproszonym na tegoroczną Kongregację był Larry Thompson, dyrektor Ruchu Nowego Życia na Europę Środkowo-Wschodnią, który mówił o nakazie Chrystusa, który trwa do dzisiaj i staje się jeszcze silniejszy a brzmi: "czyńcie uczniów". Larry skupił się na 4 zasadach czynienia uczniów:

1. Czynienie uczniów oznacza modlitwę za nich, za ich potrzeby i wzrost duchowy. Wtedy przedstawiamy Panu Bogu tych uczniów a Bóg wskazuje o co się dla nich modlić, czego im brak. Oznacza też modlitwę z nimi, aby nauczyć ich modlić się. Apostołowie nauczyli się modlić, bo widzieli jak Jezus się modlił.
2. Czynienie uczniów to przeżywanie Słowa Bożego razem z uczniami. Larry wskazał na Ewangelię św. Łk 24-27, gdzie w drodze do Emaus Pan objaśniał im pisma od Mojżesza przez wszystkich proroków. Chodzi o przekazanie uczniom pasji słuchania Słowa Bożego.
3. Czynienie uczniów to spędzanie czasu z uczniem w służbie. Uczniowie widzieli co robił Jezus, widzieli i nie rozumieli, dlatego zadawali pytania. Gdyby nie byli z Jezusem w służbie ( uzdrawianie chorych, nauczanie, wskrzeszanie zmarłych ...) nic nie skłoniłoby ich do zadawania pytań i nie zawsze wiedzieliby, co mają robić i dlaczego coś robią. Mamy być siewcami i nie zniechęcać się gdy ludzie nie reagują.
4. Czynienie uczniów to dawanie - dzielenie się wizją Wielkiego Nakazu Misyjnego. Żeby się nią dzielić trzeba ją mieć, cieszyć się nią i chcieć nią "zarażać" innych. Potrzeba charyzmatycznych liderów.

W sesji popołudniowej ks.dr Tomasz Jaklewicz - redaktor Gościa Niedzielnego - w swoim wystąpieniu mówił o "Kościele w Polsce 2008 - wyzwaniach i znakach czasu". Pokazywał sytuację, potrzeby i możliwości - odszukiwanie Boga w dzisiejszych czasach - tu i teraz.
Przypominał, że powinniśmy dla Chrystusa zdobyć cały świat a nam brak zaangażowania, brak odwagi. Potrzeba autentycznych świadków, którzy zaświadczą o autentyczności Ewangelii, a nie będą mówili: prawdopodobnie, możliwe - muszą być przekonani. Żeby docierać do współczesnego człowieka musimy mówić jego językiem, więc nie można izolować się od tego czym on żyje, ale w każdej sytuacji mamy być autentyczni.

Następnie Adam Tataradziński z DK z Tomaszowa Mazowieckiego mówiąc o praktycznej stronie "Posługi czynienia uczniów w Ruchu Światło-Życie", pokazywał Jezusa, który spotykając człowieka wzywa go od wiary, do pójścia za Nim. Jeżeli uwierzyłeś to "chodź za Mną" - idźmy razem. Zwracał uwagę na zbawcze pośrednictwo tych, którzy Jezusa spotkali. Andrzej przyprowadza brata Szymona. Jeżeli spotkaliśmy Chrystusa to czy nie chcielibyśmy aby i inni Go spotkali? Dlatego animator to świadek, nośnik charyzmatu, który poznaną prawdę przeniósł na życie.
Ruch Światło-Życie to ewangelizacja, katechumenat i mistagogia ( diakonia - służba).
Ewangelizacja to pokazanie Chrystusa. Katechumenat - wdrażanie do życia Słowem Bożym, modlitwą, do wrażliwości sumienia, do życia Liturgią, do świadectwa. Mistagogia to służba innym. Dlatego na Oazie IIIst. poznajemy Kościół, staramy się Go pokochać, odnaleźć swoje miejsce w służbie dla niego. Jezus stawiał uczniom wymagania. Najpierw małe, potem większe aż do oddania życia. Tak powinno być też wobec uczniów. Stawiać jasne wymagania: abstynencja - KWC, to weryfikacja i oczyszczenie motywów nawrócenia ...
Co jest celem?- ideałem jest Nowy Człowiek w Chrystusie, przejawia się w upodobnieniu do Chrystusa.

Podsumowując - bardzo jasno zarysował się nam obraz "czynienia uczniów", który jest tematem następnym po tegorocznym "Idźcie i głoście". Co z tym zrobimy, jeszcze nie wiemy, ale na pewno takie spojrzenie na temat i rewizja swojego życia powinny zaowocować pogłębioną modlitwą za innych i odwagą w dawaniu autentycznego świadectwa o swoim spotkania z Chrystusem, czego sobie i wszystkim z całego serca życzymy.

Uczestnicząc w Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie mogliśmy zapoznać się z tematem i założeniami nowego roku pracy. Wezwanie: "Czyńcie uczniów" to kontynuacja tematu obecnego roku, ale równocześnie sygnał, że dzieło ewangelizacji powinno być ciągle aktualne.

Sobotnie spotkania, w których uczestniczyliśmy, pozwoliły nam zaczerpnąć z doświadczeń Larrego Thompsona - dyrektora Ruchu Nowego Życia, który dzielił się z nami swoimi przemyśleniami na temat czynienia uczniów. Aby skutecznie realizować to wezwanie Jezusa, powinniśmy oddać temu dziełu to, co dla człowieka w dzisiejszych czasach jest najcenniejsze - czas. Trzeba nam spędzać czas z uczniami na modlitwie, na Słowie Bożym, na wspólnej służbie braciom i na przekazywaniu Bożej wizji czynienia uczniów aż po krańce ziemi. Nie możemy się zniechęcać mając świadomość, że tylko część ziaren wpada w żyzną glebę, wydając obfity owoc.

Bardzo ciekawa i barwnie przedstawiona była konferencja ks. dr Tomasza Jaklewicza na temat sytuacji, wyzwań i znaków czasu w polskim Kościele w 2008 roku. Realizacja nowego roku pracy to wypełnianie nakazu Jezusa: "Idźcie na cały świat i czyńcie uczniów z wszystkich narodów ..." Ten nakaz może być wypełniony wtedy, gdy będziemy współdziałać z Jezusem i kiedy świadomie damy się posłać. Trzeba nam pozbyć się kompleksu "drugiego brata", napełniać się odwagą, żarliwością i twórczym duchem pomysłowości.

Szczególnie owocnym i budującym był czas skupienia na Eucharystii, nieszporach i modlitwie wieczornej, podczas których można było odczuć jedność i wzajemne wsparcie modlitewne całej wspólnoty. Szczególnie modlitwa wieczorna pozwoliła zarówno kapłanom jak i świeckim doświadczyć daru z siebie. Najpierw my modliliśmy się za pasterzy, by potem być otoczonym gorliwą modlitwą naszych kapłanów. Było to dostarczenie świeżego "paliwa duchowego" dla każdego z nas.

Przeżyliśmy spotkanie z tymi, którzy opowiedzieli się za Jezusem i świadomie przyjęli charyzmat ruchu. Napełniliśmy się optymizmem, bo mamy z kim "czynić uczniów".