W dniach 16-17 listopada odbył się kolejny DWDD. DWDD, czyli Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych, to jak sama nazwa wskazuje spotkanie osób odpowiedzialnych w diecezjach za Oazę rodzin, Oazę młodzieży i dorosłych oraz diecezjalne diakonie specjalistyczne. Spotkanie odbywa się dwa razy w roku (wiosenny i jesienny DWDD) i jest to spotkanie większe niż na szczeblu diecezji ale mniejsze niż na szczeblu krajowym. Choć odbywa się w całej Polsce w tym samym czasie, to jest spotkaniem na szczeblu filii.
Nasza diecezja należy do filii śląskiej w skład której wchodzą jeszcze diecezje: wrocławska, legnicka, opolska, częstochowska, sosnowiecka, gliwicka, katowicka i bielsko-żywiecka, czyli razem 9 diecezji. Oprócz filii śląskiej są jeszcze filie: poznańska, pelplińska, warszawska, lubelska i krakowska. Spotkania naszej filii od lat odbywają się w Wiśle w domu rekolekcyjnym diecezji katowickiej. Z naszej diecezji, tym razem, uczestniczyły 3 osoby.

Podczas tego DWDD, w związku z zakończeniem kadencji pary filialnej, odbyły się także wybory nowej pary. Ustępująca para filialna - Maria i Adam Kleimanowie - oraz pary diecezjalne przekazały posługę pary filialnej Urszuli i Bogdanowi Wieczorkom, którzy rok temu zakończyli posługę pary diecezjalnej diecezji katowickiej (w ubiegłym roku mieli prowadzić ORAR IIst. w Pieszycach).

Celem DWDD jest głębsze wchodzenie w temat roku. Dokonuje się to poprzez katechezę i Ewangeliczną Rewizję Życia, spotkania w grupach, dzielenie się życiem Ruchu w naszych diecezjach i wspólną modlitwę. Temat ostatniego DWDD brzmiał "Czyńcie uczniów". Katechezę na ten temat wygłosił moderator filialny ks. Ryszard Nowak, który we właściwy dla siebie sposób, nawiązując do przygotowanych na DWDD materiałów pomocniczych, zwrócił m.in. uwagę na to, że:

• aby czynić uczniów, musimy najpierw postawić sobie pytanie: Czy przyjąłem Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela, bo to warunkuje dalsze postępowanie,
• jeśli ktoś przestaje ewangelizować - czynić uczniów - to przestaje być żywym kościołem,
• podstawą naszej postawy ewangelizacyjnej (a nie akcji) jest nasza INTYMNOŚĆ W BOGU. Intymność z Bogiem, bliskość z Bogiem, potrzeba bycia blisko Mistrza, uczenia się od niego, naśladowania,

Dlaczego tego brak? Możemy wyróżnić przynajmniej 3 przyczyny:

1. POWIERZCHOWNOŚĆ - tego sposobu życia uczy nas dzisiejszy świat - wszystko "instant", koncentrat, błyskawiczne, brak celebracji. To samo jest z myśleniem. J.P.II jako antidotum na powierzchowność proponuje " Wypłyń na głębię", chciej więcej. Tajemnica intymności z Bogiem, to nienasycenie, nigdy niezaspokojenie.
2. BRAK PRIORYTETÓW W ŻYCIU. Totalny brak czasu, tyle spraw do załatwienia. W efekcie; zmęczenie, szamotanie się, zniechęcenie, ale oczekiwanie, że Pan Bóg i tak nam pobłogosławi.
   Dla uporządkowania swojego życia niezbędne jest podzielenie spraw na:
   
   
   
   Do tego potrzebne jest stawanie przed Panem Bogiem z pytaniem co mi jest potrzebne, co jest konieczne? Czy nasza relacja z Panem Bogiem prowadzi do takiej postawy?
3. KONCENTROWANIE SIĘ NA INFORMACJI ZAMIAST NA RELACJI, podczas gdy naprawdę chodzi o znajomość Boga a nie wiedzę o Bogu.

Przykłady: Katarzyna ze Sieny, św. Tereska, św. Faustyna, apostołowie - prości ludzie, bez wiedzy teologicznej, którzy byli blisko Boga i mówili z wiarą głęboką. Wiedza bardziej jest racją niż prawdą, a bardziej chodzi o przekazanie postawy niż informacji.
Odpowiedzią na ten problem jest asceza duchowa i powściąganie nieuporządkowanych pragnień. Jeżeli ktoś wszystko wie i osiągnął szczyty doskonałości, niech lepiej zejdzie niżej i z radością podzieli się swoim bogactwem niż narzeka, że nic nie można zrobić. Nie "Idźcie i głoście" ale "Idźmy i głośmy". Czy jest we mnie taki żar, ogień, który mnie trawi i nie pozwala milczeć (Jr 20,9), nie mówić tego, cośmy widzieli, w czym uczestniczyliśmy (Dz 4, 19-20)?

Bogu niech będą dzięki za możliwość uczestniczenia, razem z parą diecezjalną DK, kolejny raz w takim spotkaniu.