"Zachować dziedzictwo Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego" to temat trzydniowych rekolekcji, jakie odbyły się w dniach 26 do 28 października 2007, w parafii św. Andrzeja Boboli w Świdnicy, w których miałam szczęście uczestniczyć.
      Pani Grażyna Miąsik - odpowiedzialna w Krościenku za Centralną Diakonię Formacji Diakonii i Pani Dorota Seweryn - jedna z pierwszych członkiń Wspólnoty Niepokalanej Matki Kościoła i najbliższa współpracowniczka Ojca Franciszka przybliżały nam jego postać oraz historię i charyzmat Ruchu Światło-Życie.
      W kilku słowach trudno oddać bogactwo treści tego intensywnego spotkania. Muszę wybrać to co najbardziej mnie poruszyło. Chociaż z Ruchem Domowego Kościoła jesteśmy związani od dwudziestu lat, postać Ojca Franciszka przez dłuższy czas była dla mnie dosyć odległa, mówiąc potocznie: "nie czułam" jej. Był, w moim przekonaniu, wielkim człowiekiem, odważnym wobec władzy komunistycznej.
Moje nastawienie zaczęło się zmieniać po Oazie w Cichowie, cztery lata temu, gdzie tak ciepło wyrażała się o nim Małgosia Klaga i zachęcała nas do modlitwy o beatyfikację. Zachwycił mnie piękny grobowiec Ojca widziany na zdjęciu. Od tego momentu zaczęłam uwrażliwiać się na jego osobę.
      Gdy w tym roku organizowałam obóz językowy dla dzieci z naszej szkoły, świadomie wybrałam na jego miejsce Krościenko, licząc, że mimo obowiazków wychowawcy będę miała okazję odwiedzić grób Ojca Franciszka. W momencie kiedy miałam na to wolny czas udałam się do Kościoła. Trafiłam na moment przygotowania do Eucharystii grupy rekolekcyjnej i bez przeszkód mogłam pomodlić się przy grobie. Doznałam przy nim głębokiego wzruszenia, czułam obecność Ojca Franciszka. Dlatego nie miałam żadnych wątpliwości co do uczestnictwa w zorganizowanych przez Świdnicę rekolekcjach. Okazało się, że świadectwo złożone przez bliskich współpracowników tego wielkiego kapłana, było jedyną możliwością aby tak naprawdę poznać i zrozumieć Ojca, Jego misję w Kościele i charyzmat Ruchu.

Zachwyciła mnie Jego osobowość, konsekwentna wiara, całkowite poddanie woli Bożej, podejmowanie z odwagą wszystkich działań, które uważał za potrzebne, bez posiadania na nie środków materialnych ("Nie pytać czy wolno ale czy trzeba. Robić to czego wymaga sytuacja"), rozmach i nowatorstwo tworzonego ruchu posoborowej odnowy Kościoła, celne odczytywanie znaków czasu i przekształcanie ich natychmiast w czyn. Ja, podczas tych rekolekcji, spotkałam żywego człowieka z całym bogactwem jego duszy, cnót, dążeń, postaw. Zachwyciła mnie jego skromność, umiłowanie liturgii, szacunek dla każdego spotykanego człowieka, brak osądzania, dawanie każdemu szansy, gorliwość, pracowitość, postawa wobec pojawiających się trudności, wytrwałość w dążeniu do celu, przygotowanie na ponoszenie konsekwencji swoich działań, spokój okazywany w trudnych chwilach, dziękowanie nawet za - po ludzku sądząc - totalne klęski ( Magnificat odmówiony po bezwzględnej likwidacji Krucjaty Wstrzemięźliwości w Katowicach w 1960 r. i przekonanie, że skoro "Pan Bóg dopuścił do likwidacji tak wspaniale rozwijającego się dzieła, to znaczy, że ma wobec nas większy i wspanialszy plan" ). To wszystko dostrzegłam w postawie miłości, pokoju i pokory prowadzących. Wiem, że jest to konsekwencja wiernego podążania drogą odczytaną i wskazaną przez Ojca. Ja też tak chcę. Też chcę podążać tą drogą. Chcę naśladować postawy Ojca i realizować wiernie wszystkie elementy charyzmatu.

Dzięki dwóm konferencjom wygłoszonym przez p. Grażynę poczułam, że teraz nareszcie wiem "o co chodzi". Wszystkie elementy Charyzmatu Ruchu Światło-Życie ułożyły mi się w logiczną całość. Wiem teraz, że nasza przynależność do kręgu Domowego Kościoła to nie tylko metoda na dobre przeżycie małżeństwa ale to podążanie drogą konkretnej, akceptowanej przez Kościół duchowości, w której jest wszystko co jest nam, małżonkom, potrzebne do osiągnięcia świętości. Zobaczyłam jak stopniowo Ojciec Franciszek ten charyzmat odkrywał, jak rodził się on poprzez doświadczenie i modlitwę. Jak głęboka teologiczna refleksja mu towarzyszy. Uświadomiłam sobie, co wyróżnia nasz Ruch spośród innych i jak głęboko jest ewangelizacyjny. Ujrzałam dla siebie wiele zadań dotyczących życia wewnętrznego, rodzinnego i parafialnego. Chcę być Nowym Człowiekiem i zachęcać do wysiłku mojego męża. Chociaż jeszcze do niedawna sceptycznie podchodziłam do informacji przekazywanej przez parę rejonową, że Ruch przygotowuje się do Ewangelizacji, rekolekcje te napełniły mnie pewnością, że jest to właściwie odczytany znak czasu, metodą ojca przełożony na konkretne, dostosowane do naszych możliwości działanie (Operacja Andrzej). Mogłabym przytoczyć w tym miejscu wiele myśli, które mnie poruszyły (starałam się zanotować każde słowo), wiem jednak, że nie odda to obrazowości i mocy z jaką przekazała nam to Grażyna.
      Życzę wszystkim aby mieli szansę przeżyć takie spotkanie osobiście. Oczekuję świadomie "trudności porekolekcyjnych", które, jak pokazuje praktyka, już czekają za progiem. Sobie i wszystkim, którzy będą czytać to świadectwo życzę abyśmy z ufnością "poddali się wymaganiom Światła" i "w krwioobiegu Kościoła nie byli przyczyną zatoru". Chwała Panu!

Świadectwo Urszuli 
(krąg Domowego Kościoła we Włodowicach )

Po oazie letniej w Bańskiej Wyżnej II st. i spotkaniu z Dorotą Seweryn, zapragnęliśmy, by i inni usłyszeli świadectwa tych, którzy są naocznymi i "nausznymi" świadkami założyciela Ruchu o. Franciszka. Dopiero teraz okazało się, jakie "perły" gościliśmy i słuchaliśmy podczas tych błogosławionych dni rekolekcji. Niewielu udało się zaprosić Dorotę i Grażynę na parę dni. Organizując pierwszą oazę, poszukując moderatora, "uderzyliśmy" do ojca duchownego seminarium wrocławskiego, który kiedyś był wikarym w świdnickiej katedrze, i nie wiedzieliśmy, że to taka ważna persona (aktualnie bp pomocniczy Archidiecezji). Był to ks. Andrzej Siemieniewski. Może chodzi o to aby sięgać po to co wydaje się niemożliwe? Chciałoby sie powiedzieć - strzeżmy depozytu Ruchu, ale jak go strzec jeśli nie znamy założyciela? Tu w kościele przy ołtarzu jest napis: Różaniec to skarb, który trzeba odkryć. Ja powiem: Ruch, o. Franciszek to skarby, które na nowo trzeba odkryć! Jesteśmy w DK już, czy też dopiero 15 lat, a tak wielu rzeczy nie wiemy. Postanowienia z rekolekcji: - dbałość o szczegóły: w liturgii, "wystroju" spotkań itp., celować zawsze by przygotować wszystko na 5, - być jak najczęściej u źródeł tzn. Krościenko, zgłosiliśmy chęć uczestnictwa w najbliższym Triduum Paschalnym tamże, - pielęgnować depozyt Ruchu.
Chwała Panu.

Świadectwo Lili i Olka 
Świdnica

Chociaż jestem w Ruchu Domowego Kościoła już kilkanaście lat to ciągle należę do tych oazowiczów, którzy nigdy nie byli w Krościenku. Rekolekcje z siostrami Dorotą i Grażyną pozwoliły mi poznać nie tylko genezę całego Ruchu i przybliżyć jego charyzmat ale również, w szczególny sposób, odczuć atmosferę tamtych i obecnych dni w Centrum Ruchu. Mogłem poznać osobowość Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego z relacji naocznych świadków wielu wydarzeń.
Otóż: "Krościenko przyjechało do mnie" - chwała Panu Jezusowi.

Świadectwo Ryszarda 
Dzierżoniów

W dniach 26-28.10.2007 Pan obdarzył nas łaską przeżywania rekolekcji tematycznych "Zachować dziedzictwo Sługi Bożego ks. Fr. Blachnickiego". Świadkowie życia Ojca Franciszka - siostry Grażyna i Dorota ukazywały nam Sługę Bożego - kapłana, którego wiara była konsekwentna,
Postać założyciela Ruchu Światło Życie przedstawiono nam na początku naszej formacji w Ruchu. Znaliśmy więc krótki życiorys, zapadły nam w pamięci historie "z węglem", "z mandatami" i "z więzieniem za wódkę".

Około roku 1994 przeżywaliśmy rekolekcje z s. Jadwigą Skudro. Tematem był "Powrót do źródeł". Teraz myślimy, ze nie dorośliśmy wtedy jeszcze do tematyki tamtych rekolekcji. Ojciec Blachnicki stał się co prawda bliższy, Ruch Światło- Życie również. Spotkanie to było bardzo ważne, jednak my byliśmy jak w klasie "0" - jeszcze niewiele rozumieliśmy.
Aby lepiej poznać Ruch Domowego Kościoła, który nas zafascynował i uratował nasze małżeństwo, zakupiliśmy kilka pozycji książkowych by wzbogacić naszą wiedzę, przybliżyć sobie życie ks. Blachnickiego, jednak po przeczytaniu kilkunastu kartek odłożyliśmy je, gdyż były "za trudne".

Pan Bóg znów pozwolił nam przeżyć "nowy powrót do źródeł" podczas rekolekcji w Świdnicy. Ojciec Blachnicki stał się bliski. Ja poczułam się jakby przytulona przez Niego. Dorotka i Grażynka tak pięknie, ciepło i obrazowo ukazywały historię i charyzmat Ruchu, a zarazem swoje świadectwo wiary. Zrozumieliśmy, iż prawdą jest to, że bardziej poznać to bardziej pokochać. Wierzymy, że razem z ukochanym Ojcem Świętym Janem Pawłem II nasz Ojciec Założyciel błogosławi nam z Domu Ojca.
Dziękujemy Panu Bogu i organizatorom - Lidii i Olkowi Bojnowskim oraz prowadzącym za to, co stało się naszym udziałem. Nie można napisać wszystkiego. Część musi zostać w sercu, aby rozważać i przeżywać na nowo.
Za wszystko
                Chwała Panu

Świadectwo Małgorzaty i Tadeusza