Temat obecnego roku formacyjnego to "Pamięć i Tożsamość". Animatorzy Ruchu Światło-Życie z naszej Diecezji od września w ramach swojej formacji spotykają się co 2 miesiące w Zagórzu w ośrodku Caritasu aby pogłębiać ten temat. Razem jako cała wspólnota odpowiedzialnych łączymy się na wspólnej Eucharystii podczas której zawierzamy wszystkie sprawy Ruchu Panu Jezusowi. Do tej pory mieliśmy możliwość m.in. wysłuchania archiwalnych nagrań katechez ks. Franciszka Blachnickiego - naszego założyciela - na temat charyzmatu Katechumenatu i Ewangelii Wyzwolenia. Podczas pracy w grupach omawialiśmy te tematy i dzieliliśmy się naszymi doświadczeniami.
     Jeśli chodzi o "charyzmat Katechumenatu" czyli odkrycie drogi formacji autentycznych chrześcijan - zastanawialiśmy się jak postrzegamy cel formacji, jak wygląda nasz deuterokatechumenat, czy jest on drogą do świętości , czy widzimy potrzebę uczestnictwa w piętnastodniowych rekolekcjach i co one nam dają. Wniosek jaki wypłynął w naszej grupie to autentyczność naszego życia z tym co zgłębiamy podczas naszej formacji, i że najpiękniejszym darem dla drugiego człowieka (m.in. naszych dzieci) jest przyprowadzenie Go do Chrystusa poprzez nasze świadectwo życia.
     Charyzmat "Ewangelii Wyzwolenia" to chyba bardziej skomplikowana sprawa, choć tak jasno wyjaśniona przez ks. Blachnickiego. Mówił On o odpowiedzi Ruchu Światło-Życie na apel Ojca św. Jana Pawła II w sprawie dobra i wyzwolenia narodu, o czynnej miłości wobec brata, który sam sobie pomóc nie może, o wojsku Gedeona, którym powinniśmy się stać i o słowach _ "poznacie prawdę a prawda was wyzwoli"_
     W grupach zastanawialiśmy się nad naszymi zniewoleniami, nad zagrożeniami współczesnego człowieka, nad tym jakie są tego przyczyny i czy dostrzegamy potrzebę, i owoce "Ewangelii Wyzwolenia". Zauważyliśmy, że często posiadamy niewole wewnętrzne , o których nawet nie wiemy. Jedną z nich to niewola lęku, ale także telewizji, komputera, niewola pożądania ciała i rzeczy itd. Dzieliliśmy się - co Krucjata Wyzwolenia Człowieka dała nam i naszym rodzinom.
     Odpowiadając na to pytanie sami stwierdzamy , że KWC dała nam dużo odwagi. Podjęta została z miłości a może nawet z litości do braci a Pan Bóg pokazał nam przez to nasze zniewolenia. Często przykładaliśmy rękę nie do "tego pługa" tylko po to żeby nie zostać odrzuconym, wyśmianym itd. To , że potrafimy powiedzieć - nie ,dziękuję nie piję, jestem w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka, ofiarowałem to Panu Bogu w intencji uzależnionego brata - daje nam siłę żeby w innych kwestiach powiedzieć - ja mam inne zdanie, ja tak nie myślę , to nie jest zgodne z moją wiarą, z tym co jest dla mnie ważne. A poza tym cieszymy się , że odkryliśmy piękno życia w trzeźwości, sami czujemy się wolni i może komuś to nasze świadectwo pomoże wyzwolić się z własnych zniewoleń lub w nie - nie wejść.
     Nasze ostatnie spotkanie zakończył refleksyjny Namiot Spotkania poprowadzony przez młodzież. Podczas tej modlitwy zastanawialiśmy się czy odkryliśmy już powołanie do wolności i czy wiemy, że Bóg nigdy nie zostawia nas samych?